.

.
توافق که نه،
من به یک مذاکره‌ی خالی هم قانع‌ ام !
وین؟ همین شهر خودت هم کافی‌ ست
شاید یکی از کافه‌های شلوغ شهر خودت
دوتایی بنشینیم و حرف بزنیم
تـو فقط تحریم‌هایت را بیشتر کنی:
که نگـاهت نکنم،
که تماسی نگیرم،
که دنبالت توی خیابان راه نیفتم،
چای خوردن با تو
پای میز مذاکره
بهترین اتفاق دنیاست،
حتی اگر دستانت
به خون عاشقانِ شهرِ دلم آغشته باشد...
.