میدونی

میدونی ...
جای خالی بعضی از آدمها هیچوقت پر نمیشه !
حتی با گذر زمان و عبور آدمای مختلف
پر کردن جای خالی بعضی از آدمها درست مثل این می مونه که روی یه چاله رو با مشتی شاخه و برگ بپوشونی تا جلوی چشمت زشت وترسناک نباشه !
اما یه روز وقتی حواست نیست پا میزاری روش و داخلش سقوط میکنی
فرقی نداره زمان و آدمهای مختلف چقدر روی جای خالیت رو با خاک و برگ بپوشونن
مهم اینه که من هربار با یه عطر شبیه عطرت ..یه اسم شبیه اسمت ...یه آهنگ و یه شعر
یه سالگرد دوباره...
دوباره سقوط میکنم تو گودال سیاه نبودنت و دفن میشم لابه لای بغض خاطراتت ...