به زیر بارش باران شب دیدار می چسبد

به زیر بارش باران شب دیدار می چسبد
کنار پیچک ایوان لب دلدار می چسبد

غروب سرد پاییزی که رو در روی من هستی
گلایه های بیجای توام بسیار می چسبد

میان کوچه ی تنگی که از عابر تهی باشد
سراپای تو را بوسه زدن هر بار می چسبد

ببردم آس قلبت را ولی چشمت کند حاشا
ز من لبخند از این عشق و ز تو انکار می چسبد

تو با این ناخوش احوالی مرا از خود چه میرانی
که هم آغوشیم با آن تن تبدار می چسبد

بیفشان خرمن گیسو به روی لعل لب هایت
که وقت شب تماشای گل انار می چسبد

در این شب های تنهایی که ماهت نیمه عریان است
به همراه غزل هایم چه خوش گیتار می چسبد