بررسی شعر کلاغ از صفیر

بررسی شعر «کلاغ» از (صفیر)
بخش دوم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
بخش پایانی تقدیس دروغینِ زیبایی، مد، ظاهر و شعارهای پوچ اجتماعی است؛ جایی که شاعر با قسم خوردن‌های طعنه‌آمیز ـ «قسم به گل رویت»، «قسم به مد روزت» ـ نشان می‌دهد حقیقت در زیر لایه‌های ظاهرسازی دفن شده است. حتی «صفحهٔ سفید دفتر» که باید آغازگر خلاقیت باشد، «ننگ از چهره‌اش می‌بارد»؛ زیرا وقتی شاعر قلم را زمین بگذارد، معنای جهان از بین می‌رود و تنها پوچی باقی می‌ماند.
----
در مجموع، «کلاغ» شعری است دربارهٔ فروپاشی آگاهی، خاموشی حقیقت‌جویان، ابتذال قدرت، بی‌معنایی زبان، فریب‌کاری اجتماعی و ناتوانی کلمه در جهانی تاریک. صفیر در این شعر با استفاده از نمادهای آشنا ـ از کلاغ و مرغ سحر تا شیر، زاغ، روباه، پینوکیو و گنبد مینا ـ تصویری تلخ اما دقیق از جامعه می‌سازد؛ جامعه‌ای که در آن شاعر، حقیقت و هشدار در هیاهوی پوچی گم شده‌اند و تنها صدای کلاغ است که هنوز سعی می‌کند خبر بدهد؛ هرچند شاید کسی نشنود.