با جهان کنار بیا

با جهان کنار بیا.
با این بخش مهم از واقعیت جهان که هیچ چیز و در هیچ‌جایی و برای هیچ‌کسی در بهترین حالات ممکن نیست. همیشه مشکلاتی و دردهایی و تلخی‌هایی هست. همیشه در بهترین شرایط ممکن هم، رنج‌هایی از شکافی به خوشحالیِ آدم‌ها رسوخ می‌کند و کسانی واقعا خوشبختند که در هر شرایط و جایگاه و حالتی، لزوم همزیستیِ همیشگیِ اندوه و شادی را پذیرفته‌باشند و با آن کنار آمده‌باشند. آنان که به این نتیجه رسیده‌باشند که بزرگترین دستاوردهای آدمی، معمولا پس از عمیق‌ترین رنج‌ها و تلخی‌ها بروز می‌کند.

باید همانقدر که شادی و حالِ خوب را، رنج و اندوه را هم به رسمیت شناخت و میان احساسات ناگزیر آدمی، تبعیضی قائل نشد و اجازه داد که درد هم دوره‌اش را سپری کند، همانقدر که شادمانی. آن‌زمان است که جهان، چهره‌ی آرام‌ترش را به ما نشان خواهد داد. جایی که آدمی، فارغ از شرایط، حال خوبی دارد و آرام است. به آرامیِ اقیانوسی که با وجود تلاطمات درون و بیرونش اما در آرام‌ترین و دلنوازترین حالت ممکن قرار دارد.