دارد عبای قهوه ای بر روی دوشش

دارد عبـای قهـوه ای بـر روی دوشـش

محجـوب و سـاکـت گـوشـه ی سالـن نشسـته

دارد کتـابـی را قـرائـت می کنـد بـاز

ایـن دلبـرِ روحـانـی، آرام و خسـتـه...



شـرم و حیـایـش مـال اهـلِ آسمـان اسـت

او یک فرشـتـه روی خـاکِ زمیـن اسـت

روی سـرش عمـامـه ی مشـکـی ست، یعنـی

مـرد اسـت... از نسـل امیـر المـومنیـن اسـت...



احسـاس من از جنـس عشـقِ آسمـانی سـت

جـای بـرادر، چهـره ای معصـوم دارد!

هـرچنـد می خنـدد، ولی طبـقِ روایـات

در قلـبِ خـود او حالتـی مغمـوم دارد...



مـن در خیـالم پیـشِ او خوشبـخت هستـم

یـک زنـدگیِ سـاده و پـاک و صمیـمی

در یـک محـله پُشـتِ حـوزه خـانه داریـم

یـک خـانه با معمـاریِ خـوب و قـدیمـی


بدون مخاطب