نگذار جانم

نگذار جانم
نگذار هرکس که آمد و ماندنی نشد
تو را،
صداقتت را،
با خودش یدک بکشد...
نگذار دوست داشتنت را قیمت بگذارد...
که هر وقت از سر بی حوصلگی، از سر نبودن آرامشی،
آمد و سراغت را گرفت،
حالت را پرسید،
دلت را قلقلک داد، و باز رفت...
تو بمانی و دنیایی از اشک،
تو بمانی، چرا و اما و اگر..!
آنکه میرود، باید میرفت!! تو هم برو،
تو هم خودت را از لحظه هایش که هیچ،
از فکرش هم بگیر...
تو باید تمامت بماند
برای آنکه تمامش تنها و تنها...
برای توست..