بعضی ها به قول خودشان با خدا قهر می کنند

بعضی ها به قول خودشان با خدا قهر می کنند
و به این بهانه، وظایف دینی را کُلّاً بی خیال می شوند.
از نماز گرفته تا حجاب...
حتی برای اینکه حال گیری کنند، مقداری از موها را بیرون می ریزند، آرایشی می کنند و حتی لبخند تلخی هم برای نامحرم می زنند و بعد زیر چشمی به آسمان نگاه می کنند!
البته خیلی زود سرشان را پایین می آورند، چون می دانند مرتکب چه اشتباهی شده اند، خجالت می کشند!!
لجبازی، اونم با خدا!!
مثلاً اگر روی خودت را از خورشید برگردانی، نور خورشید کم می شود،
یا اصلاً شاید هم فکر می کنی از غصة تو دیگر طلوع نمی کند!
خودت را از روشنایی و زیبایی محروم می کنی که چه؟
شکست عاطفی، مستجاب نشدن دعا، مشکلات درسی، اقتصادی، خانوادگی و مانند آن، انسان را به قهر می کشانَد.
راستی اگر او هم با یکی دو بار نه شنیدن- که چندین بار در روز با ارتکاب گناه به خدا می گوییم- با ما قهر می کرد، چه اتفاقی می افتاد؟!
امیر مؤمنان علیه السّلام می‎فرماید: «بپرهیز از اینکه خود را برای دیگران بیارائی و به وسیلة‌ گناهان، با خدا به ستیز برخیزی، روز قیامت تو را رسوا خواهد کرد»

«ایّاکَ أنْ تَتَزَیَّنَ لِلنّاسِ وَ تبارز اللهَ بِالمَعَاصِی فَیَفْضَحَکَ اللهُ یَومَ تَلْقَاهُ».

امالی شیخ صدوق، ص278؛ بحارالانوار، ج 68، ص364