گفتم: دنبالم نیا، من درختم، جایی نمی روم، همین جا ایستاده

گفتم: دنبالم نیا، من درختم، جایی نمی روم، همین جا ایستاده ام،
نه یک روز و
دور روز که همه #عمر.
هیچکس حوصله ندارد که همه عمر به پای درختی بنشیند
که زمستان و تابستان و بهار و پاییزش را جایی نمی رود.

گفتم: دنبالم نیا، من درختم.
تو شاخه ام را می بینی
و ساقه ام را می بینی و برگ و بارم را.
من اما دنبال کسی می گردم که #ریشه ام را ببیند و در #نهان دویدنم را،
کسی که #جرأت کند
پا به پای من در سیاهی بدود،
لابه لای خاک و سنگ.
تو جرأت دویدن در تاریکی را نداری.

گفتم: دنبالم نیا،
تو آدمی، یک بار به دنیا آمده ای و یک بار هم خواهی مرد.
من اما درختم هر زمستان می میرم
و هر بهار زنده می شوم؛
دنبالم نیا، تو کجا طاقت این همه مرگ ‌و زندگی داری؟
تو کجا می توانی این همه #قیامت کنی!

گفتم: دنبالم نیا.
دنبالم نیامد، رفت.....

و من چند قرن دیگر همان جا ایستادم.
روی #هنوز، روی #همیشه.

هرگز از میان درختان معشوقی برنگزین،
زیرا هر درخت عاشقی ست
که بر تنهایی خویش پای می فشارد.