از اینکه مدام می پرسید

از اینکه مدام می پرسید
"چـرا تا دیر وقت آنلاینی؟"
چه سودی می برید..؟
ما مثلِ شما کسانی که
شب بخیرهای پر از قلب و بوسه
برایمان بفرستند نداریم،
که بعدش با خیالِ آسوده
سرمان را رویِ بالشت بگذاریم و
تهِ دلمان قرص باشد که
فلانی جانی که،جانمان برایش در میرود،
آن ورِ شهر،آون ورِ دنیا اصلا،
دوستمان دارد و شب ها
پیش از خواب تویِ خیالش قدم
میزنیم و تویِ ذهنش پرسه....
میشود خواهش کنیم اینقدر از ما نپرسید
که چرا،شب ها تا سپیده یِ صبح نمیخوابیم...؟
ما کسی را نداریم که
شب هایمان را بخیر کند و
روزهایمان را روشن....
شب ها دلمان را گول میزنیم
یا از یه سر و دوگوش میترسانیم
که بخوابد،که بگذارد بخوابیم...
گولش میزنیم که" آره دل جان،
اگر زود بخوابی،فردا اولِ وقت می آید،
با یک بوسه،یک بغل، یک...."
اما روزها بی رحم ترند...
حقیقتِ نبودن ها را
محکم تر تویِ صورتِ آدم می کوبند..
ما شب هارا بیشتر دوست داریم...
"تاریکی های قابل تحمل تری دارند"...
شما که نمیدانید...
به ما از تمامِ دنیا تنها
یک پروفایل با بازدیدِ نامعلوم رسیده
که هیچ شبی را به خیر نمی کند...!