آرام من...

یارجان! سلام...
این چندمین نامه من برای توست...
نامه ای به مقصدی ناشناس میان انبوه نوشته های مجازی...
یارجان! آرام جان من...
بیقراری هایت را که میدیدم بیتاب میشدم...
و تو همیشه از اینکه با وجود این فاصله ها من چطور حال تو را میفهمم تعجب میکردی...
اما یارجان!
من که برای فهمیدن بغض صدایت نیازی به شنیدن ندارم...
من که برای درک غم چشمهایت نیازی به چشم ندارم...
چشم و گوش و حواس پنجگانه ارزانی آنها که دلی با خود ندارند...
آدم عاشق با دلش میبیند، با دلش میشنود، با دلش میخواند، با دلش میفهمد...
حتی با دلش میگرید...
فکرش را بکن... یارجان آدمیک گوشه دنیا دلش که میگیرد آدم هوای چشمانش بیهوا بارانی می‌شود...
حالا فکر کن این دل را عشق صد تکه کرده باشد...
اصلا دل عاشق شکسته باشد بهتر...
با هر تکه اش هزاربار میبیند... میشنود...میخواند...
هر تکه دل من انعکاسی از وجود توست...
حالا من هزار پاره دل دارم که با هرکدامشان میتوانم به شکلی متفاوت عاشقت باشم... عاشقت بمانم...
#یارجانم!
آرام من محمد معتمدی هدیه من بود به روزهایی که ذائقه ات تلخ بود...
تا بدانی هرجای دنیا باشی یک دل هزارپاره هست که با هر پاره اش دعایی روانه سرنوشتت میکند...
یارجانم! خدای الهام پشت و پناهت...
#الهام_جعفری
#ممنوعه