بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا -سوگند به صف بستگان در صفوفى منظّم صف بستنى -(سوره صافات آیه 1)
این صف،هر صفی نیست.
این نظم،هر نظمی نیست.
این صفِ صافات است.
صفِ صاف شدگان، ناب شدگان ،خلاص گشتگان، رهایی یافتگان، مُخلَصین. هم آنان که توجه از غیر بریده‌اند و در برابر حقیقت محض ، تسلیم محض‌اند ، از خود رایی ندارند ، رای خود را دور انداخته‌اند و پذیرا و شفاف‌اند. آن لایه‌ آگاهی که اینان در آن بسر می‌برند ، بالاترین افق وجود است. یک قرب ناب است. چه اینان خادمان ذات حق تعالی یند. نشسته بر فطرت الهی خویش‌اند. جز به او، توجه به هیچ‌کس و هیچ چیز نسپرده و نمی‌ سپارند.
وجه‌شان ، اوست. اینان مطلقاً در اختیار حق‌اند.
بهشت‌شان همین در اختیار بودن است. اینان، مطلق را ، آزاد را ، فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ - آنچه را اراده كند حتماً انجام مى‌دهد.(سوره بروج آیه 16)
را بنده‌اند. پس حق است که شبیه همو آزاده باشند، چه هر کس شبیه ربّ‌اش است.
پس اینان آزادگانند چه این سوره ، سوره‌ رهایی یافتگان است. سوره‌ مُخلَصین است. اینان فرمان هیچ‌ کس را نمیبرند جز همان ذات سبحان را. پس از هر تعلقی آزادند.
اینان رسیده به چشمه‌ خویش‌اند.
از هیچ چشمه‌ دیگری نمی‌نوشند.
چه نیک می‌دانند که هر کس از مشرب خویش می‌نوشد - قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ -(سوره بقره بخشی از آیه 60)
تو نیز چون وجودت را خالی کنی، از تعلقات رها گردی ، مُخلَص شوی ، از شرّ ذهنیاتت خلاص گردی ؛ و تسلیم‌وار با بزرگان این سوره سلوک نمایی ، به واقع به جایگاه آزادگان راه یافته‌ای.
و اگر اهل آزادی نیستی ، آن را نمی‌ فهمی، اهل در بند کردنِ خود ، و این و آنی؛ این سوره جای تو نیست. اینجا مقام نکن ، که از حال صافات ، تو را نصیبی نخواهد بود.
برخیز و خانه‌ خود را بیاب که این سوره ، مَقام و مُقام آزادگان است. حنفاء که یگانه پرست و یگانه‌خواه و یگانه‌بین و یگانه‌ اندیش‌اند …