گاهی دلت هوس مهربانی می کند

گاهی دلت هوس مهربانی می کند،
خیره می شوی به گذشته ها

و دریای احساس بر لحظه هایت موج می زند،

از یادآوریشان متاثر می شوی،

خوشحال، دلتنگ...

آن وقت است که دلت پر می کشد

برای یک گوشه ی دنج و یک دوست ناب....
یک آغوش که تو را بپذیرد،

برایت حرف بزند،مهربانی کند،


دانه دانه ی غصه ی دلت را دور بریزد

و حبه حبه خوبی به خوردت دهد...

تا دیگر حتی دلتنگ باران هم نشوی

و آبی آسمان را به فراموشی بسپاری،

که آغوشش آسمان است و

حرف هایش نم نم باران...