صبح است ڪنون بیاڪه آوازڪنیم

صبح است ڪنون بیاڪه آوازڪنیم
یڪ روز دگر به عشق ، آغازڪنیم

برخیز و بیاڪه غم فراموش شود
دراوج صفا ومهر ، پروازڪنیم

سلام دوستان عزیزم صبح بخیـــــر.

انسان ، آهسته آهسته عقب نشینی می کند.
هیچ کس یکباره معتاد نمی شود.

یکباره سقوط نمی کند.
یکباره وا نمی دهد.
یکباره خسته نمی شود.
رنگ عوض نمی کند،
تبدیل نمی شود و از دست نمی رود.

زندگی بسیار آهسته از شکل می افتد
و تکرار و خستگی ، بسیار موذیانه و پاورچین رخنه می کند.

باید بسیار هوشیار باشیم و نخستین تلنگرها را ،
به هنگام و حتی قبل از آنکه ضربه فرود آید ، احساس کنیم.

هرگز نباید آن روزی برسد که ما صبحی را با سلامی محبانه آغاز نکنیم.

خستگی نباید بهانه ای شود برای آنکه کاری را که درست می دانیم رها کنیم
و انجامش را مختصری به تعویق اندازیم.

قدم اول را اگر به سوی حذف چیزهای خوب برداریم،
شک مکن که قدم های بعدی را شتابان برخواهیم داشت .

ما باید تا آخرین روز زندگی مان که اینگونه به دشواری برپا نگهش داشته ایم تازه بمانیم.
چون که حق ماست..


امروز خدایم را...
با قلبم می خوانم،
و باور دارم معجزه ای در راه است.
خداوندا برای رسیدن صبحی دیگر و فرصتی دیگر برای خوب بودن سپاس گزارم.

صبح زیباتون بخیروشـــــــادی..