اگرچه شمعی و از سوختن نپرهیزی

اگرچه شمعی و از سوختن نپرهیزی
نبینمت که غریبانه اشک می‌ریزی!

هنوز غصۀ خود را به خنده پنهان کن!
بخند! گرچه تو با خنده هم غم‌انگیزی

خزان کجا، تو کجا؟ تک درخت من! باید
که برگ ریخته بر شاخه‌ها بیاویزی

درخت، فصل خزان هم درخت می‌ماند
تو «پیش‌فصل» بهاری، نه اینکه پاییزی

تو را خدا به زمین هدیه داده، چون باران
که آسمان و زمین را به هم بیامیزی

 خدا دلش نمی‌آمد که از تو جان گیرد
وگرنه از دگران کم نداشتی چیزی

#فاضل_نظری

🔹صفحه دوستداران و نشر آثار استاد فاضل نظری

https://eitaa.com/fazelenazari