بر قاب خیس پنجره مانده نگاه من

بر قاب خیس پنجره مانده نگاه من
امشب چقدر جای تو خالی ست ماه من
دردی عمیق بر دل من چنگ می زند
این واژه های زخمی و صادق، گواه من
راهی به آسمان تو پیدا نمی کنم
بی فایده ست پر زدن گاه گاه من
تا باورت شود که چه دلتنگ مانده ام
بگذر شبی ز تنگ غروب نگاه من
من یوسفانه چشم امیدم به سوی توست
ای مهربان عبور کن از پیش چاه من
آن روزها که عشق قبولم نکرده بود
بی موج بود زندگی رو به راه من
تنها خطای زندگیم عشق بود و بس
رو کن به قشنگ ترین اشتباه من ...*