عشق همیشه آدم رو غافلگیر میڪنه

عشق همیشه آدم رو غافلگیر میڪنه

ازم پرسیدے، عشق مثل چے می‌مونه؟
گفتم، عشق مثل بارونه...
گاهے اونقدر محڪم و بی‌رحمانه می‌باره، ڪه واسه فرار ڪردن ازش، می‌خواے برگردے و از ادامه‌ے راه منصرف شے یا یک چتر تهیه می‌ڪنے و با احتیاط به راهت ادامه میدی...
اما، بعضے وقت‌ها هم، این بارون خیلے آروم و بے سر و صدا می‌باره‌، جورے ڪه تازه تو نیمه‌هاے راه می‌فهمے خیس شدے و راه برگشت هم خیلے طولانیه...
عشق همیشه آدم رو غافلگیر می‌ڪنه
مثلِ بارون...!
.