خوب نوشتن،

خوب نوشتن،
خوب حرف زدن،
خوب راه رفتن،
خوب لباس پوشیدن،
و خوب های دیگر..
همه ی اینها را داریم..
اما خوب زندگی کردن و
خوب رفتار کردن چه؟؟
با خودمان و احساسمان
خوب رفتار کردن را بلدیم؟
بلدیم وقتی هوس عشقی به سرمان زد ،
بجای اینکه با تمام بی رحمی
به احساسمان
سیلی بزنیم،
ذوق کنیم و بگوییم :
وای..!
چه اتفاق مقدسی!
چقدر خـــــــــوب است دوست داشتن و
دوست داشته شدن!
شده است اندکی،
فقط اندکی ..
با خود مهربان باشیم؟؟
باور کنید همه ی ما..
کودکی داریم که از درون متلاشی اش کرده ایم..
با سیلی های وقت و بی وقتی که
به صورتش میزنیم..
کودکی که حسرت یک روز با عشق زندگی کردن را به دلش
گذاشته ایم..
کودک احساس از شکستهایمان،
از ضجه هایمان،
از بی معرفتی های بعضی ها..
از تمام دردهایمان..
بی خبر است!
او را به جرم نکرده محاکمه نکنید..
بهتر است پدرمادرهای خوبی باشیم..!