معشوق شبهای من ای مهتاب برخیز

...
معشوق شب‌هـای من ای مهتاب برخیز
از عشـق تو گـردیده دل بی تاب برخیز
ای شب چراغ قصه‌هـای هر شب عشق
نازک تن ای گل پیرهن از خواب برخیز
محو تماشای‌تو شد این‌چشم بی‌خواب
چـون گل شکوفا شـو گل نایاب برخیز
میـنای چشـم مسـتت ای آرامـش جان
گردیده در چشـمان مـن محراب برخیز
بر سـرخ لب‌هـایت چـه اشـعاری نـهفته
با من بخوان این شعر از مهتاب برخیز
بیـن نگاه مست تو جـام شـرابی است
تا از خمار چشم توست بی تاب برخیز
تا این غزل در وصـف گیسوی تو گفتم
خود غرق‌در زلف‌توام بی‌خواب برخیز
ابروی تو تابی است بر دل شهر آشوب
این دل به عـشق تو شـده تواب برخیز
پاییز بهاری گشته در این‌شور و نرگس
گل کـرده در جانم شده شـاداب برخیز
همیشه در قلب منی چـون شعر کمیاب
می‌خوانمت هرلحظه با مضراب برخیز
تا تار دل بشـکست در یادت «نـدا» هم
غرق‌است درعشق‌تو شدسیراب برخیز #سروده_های_عاشقانه
🆔 @RomanticPoem