امشب با همه وجودم آرزو داشتم نجف بودم تا به گمان خودم

امشب با همه وجودم آرزو داشتم نجف بودم... تا به گمان خودم به مولامون بگم: آقا جان! منم از راه دور اومدم برای تسکین دل دردمندتون... تا بگم دلم و تنم رعشه برمی داره از تصور غم و حزن و تنهاییتون... تا بگم غریب شبهای مدینه، ما بچه شیعه ها اگه بودیم، نمی ذاشتیم حقی ازتون غصب بشه... می ایستادیم تا پای جان... بگم با همین سن کم و زور بازوی کممون با شما و زهرای مرضیه (س) درب خونه انصار و مهاجرین میومدیم و برای گرفتن حقی که به زور و با نامردی ازتون غصب شده بود، بهتون کمک می کردیم... اصلا اگر هیچ کاری هم از دستمون برنمیومد، لااقل سپر همسر مثل گلت می شدیم و نمی ذاشتیم خاک به صورتش بشینه چه برسه به سیلی اون وحشی... که اگر هیچ کاری هم از دستمون برنمیومد، لااقل یتیمای غریب و گریانتون رو بغل می کردیم و براشون لالایی می خوندیم... شاید اگر ما بودیم به جای سر گذاشتن به دیوار و هق هق کردن، سر روی شونه یکی از همین بچه شیعه ها می ذاشتی و دلت ذره ای محکم می شد که لااقل تو این شهر بی در و پیکر 1 نفر هست که تسکینم بده و پناه دل دردمندم باشه... شاید اگه ما بودیم تنها و غریبانه زهرای پرپرت رو به خاک نمی سپردی... شاید اگر ما بودیم از تنهایی با چاه درد و دل نمی کردی... شاید اگر ما بودیم از حریمت دفاع می کردیم، همون طور که امروز از حرم و حریم دخترت، عقیله بنی هاشم دفاع می کنیم... مگه مدافعان حرم اجازه می دادن گوشه ناخن نامحرمی به گوشه چادر مادر سادات بخوره؟ همون طور که امروز نذاشتن هیچ حرومی طرف حرم بره... آقا جان! مولا جان! سید ما، آقای ما، امیر ما! امشب به مجلس عزای مادر رهبرمون رفتیم تا نشون بدیم مرد عملیم، نه مرد حرف! که نشون بدیم اگر 1400 سال پیش بودیم، با همین جمعیتی که امشب اومده بودن، میومدیم و کنارتون می موندیم... ما سربازای سید علی نشون دادیم ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند... نشون دادیم بر خلاف خواص بی بصیرت، خیلی خوب می تونیم حق رو از باطل تشخیص بدیم... نشون دادیم از گفتن حق و حقیقت هیچ واهمه ای نداریم، حتی اگه خواص بی بصیرت از این همه تنفر و صراحت لهجه سر به زیر بشن و وسط مجلس فرار کنن و در برن! مولا جان... کاش زمان به قبل برمی گشت... فقط به 1400 سال قبل تا ثابت می کردیم این جمله خمینی کبیر (ره) چقدر درست است که:
من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله (ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی (ع) می‌باشند...