‍ هر شب قبل از خواب، با تو در شعرهایم قدم میزنم. در آغوشت

‍ هر شب قبل از خواب، با تو در شعرهایم قدم میزنم. در آغوشت میگیرم و مثل کودک پنج ساله بالا و پایین میپرم. دلم ضعف میرود برایت و هر لحظه بی اختیار میبوسمت ...
چه خوب است که آدم قوه ی خیال دارد. چه خوب است کاغذ دارد؛ قلم دارد... آدم اگر عاشقانه هایی که هیچوقت رویِ گفتنش را ندارد؛ ننویسد، میمیرد. میگندد...
و من نمیخواستم بمیرم، از "تو" نوشتم..