من مانند آن مومیایی هستم، که دور تا دور آن را پوشانده ای،

من مانند آن مومیایی هستم، که دور تا دور آن را پوشانده ای، و همچون مانند پراونه ای که میخواهد از پیله در آید ،
و تو آن گل زیبایی که در آتن قلبم لانه کرده ای،
و حضور تو در قلب من؛ اتساع خواهد کرد تمام مرا، زیرا تو قفل قلبم را با ابهر جانت بسته نگه داشته ای،
پرنده ای امد و گفت بنویس...
گفتم قلم ندارم،
پرش را داد گفت بنویس
گفتم جوهر ندارم
خونش را داد گفت بنویس
گفتم کاغذ ندارم
گفت با کاغذ قلبت بنویس
گفتم چه بنویسم گفت قلبت را
ببین دارم دکلمه ای مینویسم .و تو هزار بار از روی آن دیکته کن، دکلمه ای که قهرمانش تویی.....هزار بار از روی نام خودت بنویس،انقدر بنویس تا نام من روی کاغذ بیاید دیدی برایت نوشتم بهشت اغاز میشد از تلاوت نام تو و سوگند به نامت که ارامش جانی سایه ی بودنت شبیه یک عاشقانه ی بلند روی سر دفتر دل من پهن است با من باش بگذار همچنان عشق معجزه بیافریند این شعبده نیست معجزه عشق است
اخه تو لب هایت همان سیب سرخ آدم و حواست بچشم رانده میشوم نچشم میمیرم
اصلا مرا چه به بهشت؟؟!!
بگذار مرا تبعید کنند. به کجا؟؟
معلوم است به زمین آغوشت!!
بهشت را میخواهم چکار؟؟
وقتی تو تمام نشدنی ترین دنیای منی!!
جانا من در زندگانی تورا لمس نمیکنم.
من تو را زیارت میکنم.
تو بوی بهشت با خود داری