.

نمی دونم چرا همیشه اینجوریم
از نقاشی خوشم میاد ولی یهو تنبل میشم ولش می کنم.
عاشق کتاب های روانشناسی میشم ولی باز هم ولش می کنم.
از ریاضی متنفرم از علومم همین طور.
پس برای انتخاب رشته چیکار کنم؟
دوست دارم زندگی شادی برای خودم بسازم اما مشکلات همین جوری میریزن سرم.
دوست دارم برای خانوادم کافی باشم ولی اونا میگن من به درد نخورم.
دوست دارم دوستام موندگار شن و باهاشون صمیمی شم اما زودی میزارنو میرنو منو فراموش می کنن.
با هر کسب دوست میشم قلبمو میشکونه.
خوب می تونم به همه دل داری بدم، اما خودم کلی درد تحمل میکنم.
با خانواده در بارهی استرس حرف می زنم اما اونا میگن «کی این استرسو تو دهن تو انداخته؟»
حتی واسه امتحان ریاضی......
گند زدم و وقت کم اوردم ولی استرسمو کنترل کردم و اونا فقط نمره براشون مهمه.....
وقتی حس ناکافی بودن می کنی.......
اما مگه کسی هست با من حرف بزنه؟
هیچکس و......... هیچکس.....
ولی فقط با مراقبه و مدیتیشن خودمو اروم می کنم......