دیدی وقتی یهویی دستت و میبری اولش متوجه نمیشی بعد یکم ک

دیدی وقتی یهویی دستت وُ میبری اولش متوجه نمیشی؟ بعد یکم که میگذره جای زخمت تازه شروع میکنه به درد گرفتن؟ میگیریش زیر آب سرد که دردش کمتر شه ولی بدتر میشه؟
رفتن آدما هم شبیه همینه!
اولش خوبی؛ گرمی، حواست نیست... میگی رفت که رفت... سر میکنم دیگه! بالاخره یادم میره
بعد یه مدت میبینی هیچی شبیه قبل نیست. دیگه اون آدم سابق نیستی
جای خالیش تو ذوقت میزنه... با معمولی‌ترین چیزا هم یادش میفتی!
میپرسن: خوبی؟ با خنده میگی: معلومه که خوبم! ولی خودت بهتر از هرکس دیگه‌ای میدونی از ته دلت نیست...
زندگی نمیچسبه به جونت
بعد تو فکر این میفتی که فراموشش کنی. میخوای جای خالیش وُ با یه آدم دیگه پر کنی ولی هرکس میاد جاش تو بازم چشمت دنبال همونیه که نیست...
میبینی هیچکس به قشنگی اون نمیخنده
هیچکس به قشنگی اون اسمت وُ صدا نمیزنه
هیچکس به قشنگی اون حرف نمیزنه
نه... هیچکس اون نمیشه!
جای خالی آدما مثل زخم روی دستته
خوب میشه‌ها!
یه روزی جاش از بین میره
ولی همش ته ذهنت میمونه چقدر درد میکرد
همش مواظبی که دوباره تکرار نشه
همش میترسی
اون ترس تا ابد تو ذهنت میمونه...!
میگیری چی میگم؟