بهت پیله کردم نمی مونی پیشم

بهت پیله کردم نمی مونی پیشم

نه می میرم اینجا نه پروانه میشم

از عشق زیادی تو رو خسته کردم

تو دورم زدی خواستی که دورت نگردم

بازم شوری اشک لب های سردم

من این بازی و صد دفعه دوره کردم

نه راهی نداره گمونم قراره

یکی دیگه دستام و تنها بزاره

دیگه توی دنیا به چی اعتباره

کسی که براش مردی دوست نداره

من و بغض و بارون سکوت خیابون

دوباره شکستم چه ساده چه آسون

به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی

تو حوا ی دنیای آدم نمیشی

غرورت گلوم به هق هق کشیده

آدم که قسم خوردش دق نمیده

♫♫♫♫♫♫



♫♫♫♫♫♫

من و تو یه عمره دو تا خط صافیم

شده عادت ما که رویا ببافیم

بشینیم و عشق به بازی بگیریم

واسه زندگی کردن هامون بمیریم

چه سخته تو تنهایی شمرمنده.میشیم

ما قهرمانیم و بازنده میشیم

مثل عصر پاییزیه رنگ و رومون

واسه خیلیا خاطرست آرزومون

دیگه توی دنیا به چی اعتباره

کسی که براش مردی دوست نداره

من و بغض و بارون سکوت خیابون

دوباره شکستم چه ساده چه آسون

به پاتم بسوزم تو شمعم نمیشی

تو هوای دنیای ماتم نمیشی

غرورت گلوم به هق هق کشیده

آدم که قسم خوردش دق نمیده

مثل عصر پاییزیه ، مثل عصر پاییزیه ،مثل عصر پاییزیه