حججی ها زنده اند

حججی ها زنده اند!
****
کنار عکس «شهید حججی» پوزخندانه نوشته بود: «چقدر بدهم تا دیگر کسی برای زنده ماندن من نمیرد؟!»
با خود گفتم :«تو آن قدر مرده ای که اصلا نیاز نیست کسی برای تو بمیرد!!آن که مرده است دگر بار نمی میرد؛پولهایت را برای خریدن سنگ قبر خرج کن نه برای زنده ماندن دیگران!»
آن قدر مرده بود که حتی به خود زحمت ندادم این حرف دلم را برایش بفرستم، چون می دانستم چشمان یک مرده نمی بیند و گوشهای ناشنوایش نمی شنود!
«لا یَسْمَعُ اَلصُّمُّ اَلدُّعاءَ إِذا ما یُنْذَرُونَ؛آنها که گوشهایشان کر است، هنگامی که انذار می‌شوند، سخنان را نمی‌شنوند!» [1]

تنها آنان که زنده اند باید برای زنده ماندن هزینه کنند.
آن روزها پیر زن روستایی تنها مرغ باقی مانده حیاتش، و دیگری تنها انگشتر زیبای شب عروسی اش را برای تهیه آذوقه رزمندگان اهداء می کرد و دیگری تنها جوان عصای پیری خود را؛ و هم اکنون نیز این راه حیات بخش در امتداد تاریخ ادامه دارد ...

ای بی خبران بد دل بدانید که حججی ها و دوست داران ایشان تا ابد زنده اند و این شما هستید که مرده اید، شهداء خونشان را به پای درخت حیات انسانیت ریختند تا دیگرکسی مثل شما نمیرد.
───────────────
[1] (الأنبیاء، 45)