سهمیه ای

سهمیه ای
یادت باشه!



سهمیه ای، دختر یا پسری نیست که به ناحق صندلی مردودی های کنکور را اشغال کرده...

سهمیه ای اونه که وقتی تو در کلاس های گاج و قلم چی نشسته بودی

او در ناصر خسرو به دنبال دارو برای پدر جانبازش بود...

همان که وقتی نیمه شب کنج خانه میخواست درس بخواند ناله های پدر

روحش را خراش میداد...

همان که روز کنکور با سرفه های پدری شیمیایی بدرقه شد...



سهمیه ای، عرضی داشتم : سهمیه ات نوش جان!