حال من بد نیست، دلم گرفته است. مثل همیشه زندگیم پر از فقر

حال من بد نیست، دلم گرفته است. مثل همیشه زندگیم پر از فقر است و هیچ چیزم درست نیست، نه قلبم سیر است، نه بدنم و نه به چیزی اعتماد دارم. به هر حال برای آنکه آدم بجایی برسد باید محدودیت‌های زیادی را تحمل کند. نیما که تقریباً شاعرترین شاعر امروز است می‌گوید:
‌
تا نه داغی بیند
کس به دوران نه چراغی بیند
یا:
‌
باید از چیزی کاست
تا به چیزی افزود
‌
مسأله همین است. یعنی اگر بخواهی شاعر باشی خودت را قربانی شعر کن. از خیلی حرف‌ها و حساب‌ها بگذر. خیلی خوشبختی‌های ساده و راضی‌کننده را کناربگذار. دور خودت را دیواری بساز و در داخل محیط این دیوار از نو شروع کن به بدنیا آمدن و شکل گرفتن و کشف کردن معانی مختلفِ مفاهیم مختلف.
من همین کار را می‌کنم، اما تلخ است، خیلی تلخ است. و استقامت وظرفیت می‌خواهد...
بعضی وقت‌ها فکر می کنم که ترک کردن این زندگی برای من در یک ثانیه امکان دارد چون به چیزی دلبستگی ندارم. آدمی بی‌ریشه هستم. فقط دوست داشتن من است که حفظم می‌کند اما فایده‌اش چیست...
‌
آه فری جانم نمی‌دانم چرا این حرف‌ها را می‌نویسم، اما دلم گرفته، گرفته، گرفته و در اینجا خیلی تنها افتاده‌ام، شماها همه رفته‌اید. مادرم همیشه غصه‌دار است و به پدرم فقط می شود سلام گفت.
‌
‌
#فروغ_فرخزاد
از میان نامه‌ای به فریدون فرخزاد