ویو یونا

𝐰𝐢𝐧𝐞_𝐨𝐟_𝐥𝐨𝐯𝐞🍷🧷
Ꭾ: 𝟭

ویو یونا:
من *پارک یونا* هستم و ۲۲ سالمه، در یک روستا بدنیا اومدم و اونجا امکانات دانشگاهش زیاد خوب نبود... پس به سئول مهاجرت کردم تا درسمو ادامه بدم و الان تو یه دانشگاه بزرگ در سئول درس میخوانم. مادرم در روستامون زندگی میکنه و چند روزی هست که مشکل قلبی پیدا کرده و داخل بیمارستانه. ولی پول کافی برای درمان مامانم ندارم باید در کنار درس خواندنم دنبال یه شغل باشم. اینطوری میتونم خرج خودم و مادرم را بدهم. پدرم برای به دست اوردن پول به یه سفر رفته. هنگامی که در کلاس نشسته بودم اشک هایم سرازیر شد. داشتم به این فکر میکردم که چرا هیچ دوستی ندارم؟ چرا همه واسم قلدری میکنن؟ چرا هیچکس دوسم نداره؟ اوهوم من تک فرزندم... . درسته. من انقدر خجالتی هستم که حتی نمیتونم تو چشمای کسی نگاه کنم و باهاش صادقباشم. همیشه گند زدم و سوتی دادم. سر این خجالتم خیلی مسخره شدم... . یک نفر تو کلاسمون هست که خیلی بهم نگاه میکنه و این باعث میشه معذب بشم. انگار ادم خیلی خشن و البته سرده.. نمیفهمم دلیل اینکارش چیه که خیلی بهم نگاه میکنه. حس بدی دارم بهش. همیشه دستاش داخل جیبشه. اون خیلی ترسناکه، فکر کنم برای همینه که هیچکس سمتش نمیره. بیخیال، هدف اصلی من در اوردن پوله نه عشق و عاشقی. هیچوقت نتونستم بخاطر خجالتم با کسی حرف بزنم یا دوست بشم. یه خونه ی کوچیک دارم که توش خیلی تنهام. تو افکارم انقدر که غرق شده بودم یادم رفت به درس گوشی بدم... دست هایم را بالا اوردم و با استینم اشک هامو پاک کردم. با خودم فکر کردم اگه دیگه خجالتی نباشم میتونم باز با کسی ارتباط برقرار کنم؟ من یه دوست داشتم که خیلی باهاش صمیمی بودم. اسمشو درست یادم نیست. ما خیلی دوستای خوبی بودیم... و البته وضع مالی اونا هم خوب نبود. برای همین پدر و مادرش مجبور شدن برای پول برن به یه کشور دیگه. و من تو ۶ سالگی باهاش دوست شدم تا ۱٠ سالگی. اون یک سال از من بزرگ تره... یه روز با گریه اومد پیشم و گفت *لطفا فراموشم نکن* و بعد از اون موقع نه دیگه دیدمش نه ازش خبری داشتم. دلم واسش تنگ شده.. ۱۳ ساله ندیدمش. یعنی الان داره چیکار میکنه؟ به من فکر میکنه؟ نمیدونم. شاید اون خودش فراموشم کرده باشه.. الان حالش خوبه؟؟ اون خیلی مهربون بود. همیشه ازم مراقبت میکرد. هنوز آغوشای گرمش از یادم نمیره... دلم میخواد ببینمش


گـایـز مـایـل بـه ادامـه؟