:')

خیلیا هستن تو زندگیامون که وقتی غمگین و ناراحتیم و باهاشون چت میکنیم حالمون بدجور خوب میشه انگار نه انگار همون آدمِ غمگینیم با اینکه فرسنگها از هم فاصله داریم و سخت میشه همو ببینیم اما بدجور حالِ همدیگرو میفهمیم و حواسامون به همه و بدون هم نمیتونیم حتی تصور کنیم، حالا یسریا هستن با اینکه نزدیکن بهت اما تو شرایط سخت هیچجوره نمیتونن حالتو خوب کنن و بفهمنت، حتی اگه شب تا صبح بشینن کنارت و باهات حرف بزنن و بغلت کنن بازم فایده ای نداره برات و نمیتونن ذره ای آرومت کنن، خلاصه که یسری آدما با اینکه ازت دورن و نمیتونی لمسشون کنی اما از همون فاصله دور کلی حس خوب و آرامش بهت تزریق میکنن و در کنارشون قوی هستی و راحت درصورتیکه کسی که بغل دستته نمیتونه این حسِ قشنگو بهت بده.