مَردُم به موجودی گفته می شود که از بدو تولد همراهیت میکند

مَردُم به موجودی گفته می‌شود که از بدو تولد همراهیت میکند و تا روز مرگت مجبوری که برای آن زندگی کنی.

برای مَردُم خیلی مهم است که تو چی می‌پوشی؟

کجا میروی؟ چند سالت هست؟ بابات چیکاره است؟ ناهار چی خوردی؟ چند روز یک بار حمام میروی؟ چرا حالت خوب نیست؟ چرا میخندی؟ چرا ساکتی؟ چرا نیستی؟ چرا ازدواج نمیکنی؟ چرا بچه دار نمی‌شوی؟ چرا اینطوری نوشتی؟ عاشق شدی؟! چرا اونطوری نوشتی؟ فارغ شدی؟! چرا چشمات قرمزه؟ بیخوابی کشیدی؟! چرا لاغر شدی؟ شکست عاطفی خوردی؟! چرا چاق شدی؟ زندگی بهت ساخته؟! و چراهای بسیاری که تا جوابش را بدست نیاورند دست از سرت بر نمی‌دارند.

اگر بسیار کار کنی می‌گویند احمق است.

اگر کم کار کنی می‌گویند تنبل است.

اگر خرج کنی می‌گویند افراط گر است.

اگر جمع کنی می‌گویند بخیل است.

اگر ساکت و خاموش باشی می‌گویند لال است.

اگر زبان آوری کنی می گویند ورّاج و پرگو است.

اگر روزه بداری و شبها نماز بخوانی می‌گویند ریاکار است.

و اگر عمل نکنی می گویند کافر است و بی دین.

مَردُم ذاتا قاضی به دنیا آمده‌اند. بدون ِ اینکه خودت خبر داشته باشی، جلسه دادگاه برایت تشکیل میدهند، رویت قضاوت می‌کنند، حکم برایت صادر می‌کنند و در نهایت محکوم می‌شوی. مَردُم قابلیت این را دارند که همه جا باشند، هر جا بروی می‌توانی ببینی‌شان، حتی توی خواب. اما مَردُم همیشه از یک چیزی میترسند، از اینکه تو بهشان بی توجهی کنی، محلشان نگذاری، حرفشان را نشنوی و کارهایشان را نبینی.

پس دستت را بگذار روی گوشهایت، چشمانت را ببند و بی توجه از کنارشان عبور کن و با نگاهی امیدوارانه به اهدافت مشغول کار خودت شو!

#کپی