آدميزاد؛ نه ناگهان، بلكه ذره ذره يك چيزهايى را

‌
آدميزاد؛ نه ناگهان، بلكه ذره ذره يك چيزهايى را
مى اندازد دور!
چيزهايى را كه زندگى كرده بود، عشق ورزيده بود،
به راحتى كه نه، با تكه اى از خودش مى اندازد دور!
ديگر "او" را "تو" خطاب نمى كند،
موهايش را كوتاه نمى كند
شب ها شعر و موسيقى گوش نمى كند
روزها دل از آواز خواندن مى كشد!
آدميزاد، ذره ذره لابه لاى زندگانى مى ميرد،
و همه گمان مى كنند ناگهان مُرده است!