من مینویسم از زیبایی از موی پریشانی در دست باد..

من مینویسم از زیبایی از موی پریشانی در دست باد..
تو بخوان خواهرم کو حجابت
من مینویسم از عشق از دوست داشتن
تو بخوان قبله ات به کدامین سوی است..
من از خدایم مینویسم که بری است هر غضب و خشمی که تو بر او روا میداری
تو بخوان در قیامت عذابت میدهند در آتشی از خشم...
حال تو بگو ای زاهد بر منبر نشسته...
تو بنویس از خدایت تا من بخوانم...
بخوانم از پدری که از شرم سر بر دعا دارد در حالیکه خدایی برایش باقی نمانده ایمان میفروشد برای کودک گرسنه اش تکه نانی بخرد ...
تو بنویس از پول زکاتی که برای کمک به یتیمان به امانت خانه خزانه ات میسپاری...
و من بخوانم از زن پاکدامنی که فاحشگی را نماز میکند تا از برای گرسنگی کودکش تکه نانی بخرد...
و ای زاهد بر منبر نشسته کمی تامل کن بر دینی که برای غارت ساخته ای شاید خدایی که از غضبش میترسانیم بیشتر از تو هوای مرا داشته باشد که زلف بر باد میدهم ولی نان از سفره یتیمی در خزانه نمیگذارم...
کمی تامل که شاید غضب او که عاریست از هر گونه غضبی بر تو بیشتر آید تا منی که کنج چاردیواری جهانم عشق را جرعه جرعه مینوشم و زلف بر باد میدهم و بغض این نامردمی تو خاکسترم میکند...
زاهد بر منبر نشسته کمی تامل...
بهار



❤ 🌺 🌻 🌹 🍀 🌷 🌸 💐 ❤