برایت قهوه می­ ریزم، کمی شیر، 2 قاشق شکر،

برایت قهوه می­ ریزم، کمی‌ شیر، 2 قاشق شکر،
می­ گذارم جلویت روی میز،

گلدان گل را کنارتر می ­گذارم تا بهتر ببینمت.

قیافه جدی به خودم می ­گیرم
و با لهجه‌ای که حالا برای خودم هم بیگانه است،
می­ گویم:

قهوه ­ات سرد می‌‌شود.
هر کجا که هستی، زودتر به خانه بیا

و همانطور می­ نشینم‌ تا تو یکروز بیایی...



#(نیکی‌ فیروزکوهی-در خانه ما عشق کجا ضیافت داشت؟)