بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ - در حقيقت ما كتابى به سوى شما نازل كرديم كه ياد شما در آن است آيا نمى‌ انديشيد.(سوره انبیاء آیه 10)
تفاوت در این است که پیامبران و مؤمنان، در کار خدا دخالت نمی‌ نمودند و نمی‌نمایند و برای او تعیین و تکلیف نمی‌کنند که وحی را چگونه بر آنان نازل نماید؛ اما نا باوران، بهانه می‌آورند و می‌گویند: چرا وحی بر خودمان نازل شد؟!، در حالی که بر خودشان نازل شده است، اما توسط پیامبری که مقامش از فرشتگان نیز بالاتر است!
جایگاه و نقش عقل : خداوند سبحان، پیش از آن که وحی را نازل نماید،به انسان عقل را موهبت نمود تا بتواند بفهمد و بشناسد و حکم قطعی بدهد، و البته عقل به نور علم می‌بیند و کتاب خلقت و نیز کتاب وحی، سراسر علم است برای عقل سالم.
خداوند سبحان، پیامبر، امام، کتاب، حق و باطل، ارزش و ضد ارزش، انسانیّت و اخلاق و هر ملاکی که برای انسانیّت بدهند، با عقل شناخته و تصدیق می‌شود؛ نه با شعار و بازی با الفاظ!
امام موسی کاظم علیه السلام، فرمودند: إنَّ للّهِ عَلَى النّاسِ حُجَّتَينِ‌: حُجَّةً ظاهِرَةً‌، و حُجَّةً باطِنَةً‌، فأمّا الظّاهِرَةُ فَالرُّسُلُ و الأنبِياءُ و الأئمَّةُ عليهم السلام‌، و أمّا الباطِنَةُ فَالعُقولُ- به درستی که خداوند را بر مردمان دو حجت است: حجتى بيرونى و حجتى درونى. حجت بيرونى همان فرستادگان و پيامبران و امامان عليهم السلام هستند و حجت درونى همان خردها - عقول می‌باشند.(الکافی‌ - 1/16/12)
بنابراین، کسی که به حجّت خدا در باطنش توجه نداشته باشد و به دعوت و حکم عقل،نه بگوید؛هرگز به حجّت بیرونی، آری نمی‌گوید و دعوتش را نمی‌ پذیرد.(پایان)