وقتی می گم از همه بدم میاد،

وقتی می گم از همه بدم میاد،
وقتی می گم از همه خسته شدم،
وقتی می گم دلم میخواد همه چیز و ول کنم و برم،
منظور من از همه تو نیستی.
تو همه نیستی.
تو هیچ وقت برای من مثل همه نبودی.
خودتو با این آدمای تکراری خسته کننده رو مخ مقایسه نکن.
تو پناه گاه منی.
تو همون رنگین کمون قشنگی که تا آخر عمرم از تماشا کردنش خسته نمی شم.
همه ی آدمای زندگیم یک طرف،
توام یک طرف. فهمیدی؟