نه تو میمانی و نه اندوه و نه هیچیک از مردم این آبادی ، به

نه تو میمانی و نه اندوه و‌ نه هیچیک از مردم این آبادی ، به حباب نگران لب یک رود قسم ، به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت ، غصه هم‌میگذرد ، آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند ، لحظه ها عریانند ، به تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگز .