امروز مات تصـویری بودم از جنگ جهـانی؛

امروز مات تصـویری بودم از جنگ جهـانی؛
که زیرش نوشـته بود :
'' آخرین دیـدار ''
که سربازها مشغول گفتن آخرین حرف‌ها به عزیزانـشان بودند ،
از روزهـای بعد که چطور باید بدون او سر کننـد .
با خیالــش،
نداشـتن ابدی‌اش،
فقط می‌توانسـتند بگویند :
خداحافظ ،

تاریخ همیـشه تکرار می‌شود.،
هر بار به یک شکـل .
اما شکل جـدایی از محبوب ؛
در همه زمان‌ها بی‌تردید یگـانه است.

چه فرودگاه بـاشد ؛
برای بدرقه‌ به سفری بی بازگشــت،
وچه نامه ای باشـــد ؛
که زیرش نوشـته دوستت دارم و دیدار به قیامت.

من بودم کــنار آن جمله ی '' آخرین دیــدار '' مینوشتم:
'' نزدــیک اسـت ''
و تا به خودت بیایی می بینی که نیــست.
تــمام شـد.
پایـان.
نقطه سر خط.

حالا بیایــید و به احترام تمام عشقها ؛
و دوست داشتن های ناتمام ،
همه حرف‌هایـی که نگهش داشته اید برای فردا را ؛ حالا بگویــید ، و ..
پــدر و مــادرتان ؛
خـواهـر و بـرادرتـان ،
محــبوب تان ؛
عزیزانتــان ؛
را محکم به آغوش بکـشید.
که انگـار فردا یا '' شما '' نیستید یا '' او '' ..

براتـون عمـر باعـزت و زنـدگی سرشار از برکــت ولبخـند آرزومنــدم ،



#خاصترین