می دانم..

می‌دانم..
تا پلک به هم بزنم می‌آیی
با انار و آینه در دست‌هایت
یک دنیا آرامش در چشم‌هایت
و قناری کوچکی در حنجره‌ات
که جهان را
به ترانه‌های عاشقانه
میهمان می‌کند

می‌دانم..
تا پلک به هم بزنم
می‌آیی و با نگاهت
دشت‌ها را کوه
کوه‌ها را پرنده می‌کنی

به قول فروغ:
من خواب دیده ام!