جدایی باور نکردنی

جدایی باور نکردنی
#پارت۲۳
چشمام رو بستم و بغض کردم ...همش خدا خدا میکردم که تهیونگ برسه و منو بچم رو نجات بده که صدای شلیک اومد چشمام هنوز بسته بود ولی دردی حس نکردم که چشمام رو باز کردم و دیدم که اون یارو افتاد زمین به سمت در نگاه کردم جونگکوک جلو در بود و تفنگش هم دستش بود .اومد سمتم
جونگکوک: خانوم حالتون خوبه ؟(از دستش میگیره بلندش میکنه)
ا/ت:من خوبم
که درد شدیدی از شکمم حس کردم و با زانو نشستم زمین
جونگکوک: خانوم حالتون خوبه ؟خانوم ؟(نگران)
ا/ت:جونگکوک،زود باش بریم بیمارستان حالا (داد)
جونگکوک:چشم
"ویو تهیونگ "
رسیدم خونه و در زدم ولی کسی جواب نداد دوباره در زدم و کسی جواب نداد که خودم با کلید درو باز کردم رفتم داخل کسی خونه نبود و همه جا تاریک بود ...
تهیونگ: شاید خوابن
رفتم طبقه دوم همه جا به هم ریخته بود و خون همه جا رو گرفته بود ،نگران شدم و با عجله رفتم سمت اتاق ولی ا/ت اونجا نبود کل خونه گشتم از ا/ت خبری نبود که گوشیم زنگ زد
تهیونگ: الو؟ ؟
جونگکوک: ارباب منم جونگکوک.
تهیونگ: بگو
جونگکوک: من و خانوم الان تو بیمارستانیم لطفا خودتون رو زود برسونید
تهیونگ: باشه الان میام
سوار ماشینم....
ادامه دارد