آدم ها رو که نمیشه با یه عکسو چهار خط کپشنُ یکی دو تا کام

#آدم ها رو که نمیشه با یه عکسو چهار خط کپشنُ یکی دو تا کامنتُ سه چهار تا لایک،
تو این صفحه های مجازی شناخت!
حال آدم ها رو نمیتونی با استیکر های خنده و گریه ای که برات تو صفحه چتت میفرستن بفهمی!
آدم ها پشت عکساشون قایم میشن، پشت لبخندای اونروزشون جلو لنز دوربین،
پشت کپشنای دو پهلوشون، پشت استیکرا...
الکی با هیچی که نمیشه کسی رو شناخت،
من نمیتونم برم صفحه اینستاگرام طرفو زیرو رو کنم ببینم
آخر از بین عکسا و کامنتاها و لایک هاش چیزی دستگیرم میشه یانه!
هیچکس از ظاهر نامناسبش عکس نمیگیره
هیچکس از بدی هاش نمینویسه
کسی شکست ها و غصه هاش رو تو صفحه ی مجازیش فریاد نمیزنه
دنبال آدم های واقعی تو دنیای مجازی نگرد،
اینجا به جز یه عکسو چهار خط شعر ، گوش کن دارم میگم چهار خط شعر، ک
هیچ چیزه دیگه ای پیدا نمیکنی!
آدم های واقعی رو باید تو دنیای واقعی شناخت،
اینجا نمیتونی کسی رو با عکساش بشناسی!
اینجا همه خوشگلن،همه خوشحالن،
همه پولدارن،همه بی دردن،
اینجا مجازیه، اینجا همه ی ارزوها براورده میشه حتی الکی:)
اینجا میتونن بایه دکمه ی بلاک از صفحه مثلا روزگار مجازیشون محوت کنن،
اینجا جای جالبیه!

از من میشنوی اینجا دنبال آدم واقعی نگرد،اینجا همه مجازی ان!