مرا صدا بزن آنگونه که تمام شهر

مرا صدا بزن آنگونه که تمام شهر
مرا بشنوند!
میدانی؟
تو که بخوانی ام شعر می شوم به زیبایی چشمانت...
آن وقت همه مرا تکرار می کنند!
در خیابان، در کوچه، در کلاس های درس، شاید هم قاب شدم به دیوار خانه ای...
شهرت از این زیباتر؟!
که دوست داشتنت سرم بیاورد...؟