Daydream

• #Daydream
خيلی مغرور شده بوديم، خيلی مشغول شده بوديم، در تخريب و تصرف طبيعت خيلی بی‌پروا شده بوديم، به چيزی جز منافع خود نمی‌انديشيديم، ضعيف را پامال می‌كرديم، به صاحب قدرت و ثروت برای ارتقای مال و موقعيت كرنش می‌كرديم، باور داشتيم قاعده دنيا همين است و اينگونه خواهد ماند.
آسمان را از دود و سرب و گازهای سمی سياه كرده بوديم، دريا را از ماهی تهی و از زباله و نفت و فاضلاب پر كرده كرده بوديم. به‌نام دين، به‌نام دمكراسی، بنام حقوق بشر می‌كشتيم، اسير می‌كرديم، غارت می‌كرديم و حتی از کشتن زن‌ها و بچه‌ها شرم نمی‌كرديم.
صبر خدا هم حدی دارد، تحمل كائنات هم حدی دارد، ظرفيت زمين و آسمان هم حدی دارد. بالاخره بايد كسب پيدا ميشد و به انسان مست و مغرور فرمان میداد ايست!!
و اين ماموريت به يك ويروس كوچك غير قابل رويت واگذار شد تا به معنای واقعی انسان طغيانگر را سر جايش بنشاند و به‌درستی به او بفهماند كه ای انسان:
تو خيلی ضعيفی
تو خيلی تنهايی
تو خيلی ترسويی!
همه هواپيماها و قطارها را زمين گير كرد. همه تجارتخانه ها و همه بازارهای بورس را تعطيل كرد، درهای استاديوم،ها، اماكن تفريحی، رستورانها، كازينوها، سينماها، پاركها را به دست خود انسان بست و به كره زمين گفت حالا نفس بكش، به آسمان گفت حالا آبی شو، به خورشيد و ماه و ستاره ها گفت حالا بچرخيد و برقصيد. به حيوانات هم گفت حالا بدون ترس از شكار شدن به‌دست انسان آنگونه كه در ذات و ميل شماست زندگی كنيد و به انسان دستور داد در خانه بمان و به آنچه داشتی و به آنها ناسپاس بودی بيانديش؛ شايد هنوز فرصتی برای زيستن عاشقانه پيدا كنی...