گل پرپرم

گلِ پرپرم!...
من برعکس تو هیچ وقت رفیقِ خوبی نبودم
همیشه این تو بودی که توی رفاقت کم نزاشتی
هربار دستم و گرفتی اونم درست موقه ای که فکر میکردم تو تنهایی غرقم و کسی و ندارم
جای تمامِ این آدمایی که به ظاهر دارم و ندارم تو کنارم بودی ؛ تک تک زخمایی که این آدما با بی رحمی تو روح و جسمم نشوندن و تو با بودنت بستی و برای دردای نا تموم من همیشه مرهم شدی
تو آرامشِ تمامِ لحظه های تلخِ منی
من و ببخش برای تمام موقه هایی که خطا رفتم و از راه تو منحرف شدم
میدونم تو خیلی با وفا تر از اونی هستی که رفیقت و تنها بزاری
اما دستم و هیچ وقت ول نکن
خب :)؟

سالگرد شهادتت مبارک رفیق ترینِ کیانا🥺🖤

به قول میثم مطیعی :
_چه سرو های رشیدی ؛ دل ز هزار آرزو بریدند

18 مرداد 1401...