یکی از دوستانم

یکی از دوستانم
یه قانون جالب برای خودش داشت.
قانونش این بود که با وجود داشتن همسر،
دو بچه و زندگی مستقل و کار پرمسئولیت،
ماهی یک شب باید خانه پدر و مادرش باشه ...
میگفت کارهای بچه ها رو انجام میدم و میرم..
خودم تنهایی..
مثل دوران بچگی و نوجوانی
چندین ساله این قانون رو دارم
هم خودم و هم همسرم....
میگفت خیلی وقتها کار خاصی نمیکنیم
پدرم تلوزیون نگاه میکنه و من کتاب میخوانم
مادرم تعریف میکنه و من گوش میدم ...
من حرف میزنم و مادر یا پدرم چرت میزنند و ...
شب میخوابیم و صبح صبجانه ای میخورم
و برمیگردم به زندگی....
دیروز روی فیسبوکش یه عکس گذاشته بود
و یه نوشته
که متوجه شدم مادرش چند ماهی ست فوت شده اند
براش پیام خصوصی دادم
که بابت درگذشت مادرت متاسفم
و همیشه ماهی یک شبی که گفته بودی رو به خاطر دارم..
جوابی داده
تشکری کرده و نوشته که
"مادرم توی خاطرات محدودش
از اون شبها
بعنوان بهترین ساعتهای سالها
و ماههای گذشته اش یاد کرده."
و اضافه کرده که "اگه راستش رو بخوای
بیشتر از مادرم برای خودم خوشحالم
که از این فرصت و شانس زندگیم
نهایت استفاده رو برده ام..."

قوانین خوب رو دوست دارم ..........