🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_شصت_و_سوم
#بخش_دوم
سرے تڪان میدهد و میگوید:ولے بازم فڪر ڪن! شاید چند سال دیگہ اگہ برگردے بہ این روزا پشیمون بشے و بگے چون آتیشم تند بود عجولانہ تصمیم گرفتم.
_ممنون ڪہ نگرانمے اما من تصمیمم رو گرفتم،هادے همینطورے برام قابل قبولہ و میخوام ڪنارش باشم!
لبش را بہ دندان مے گیرد:چے بگم؟! انگار تصمیمت قطعیہ اما باز این بیست و شیش روز رو خوب فڪر ڪن.
دستش را گرم میفشارم و خداحافظے میڪنم،با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمت ڪوچہ ے خودمان بہ راہ مے افتم.
سے و چهار روز از رفتن هادے گذشتہ،سے و چهار روز است ڪہ لحظہ اے آرام و قرار ندارم!
چند روز پیش نازنین خبر داد تقریبا با حلما آشتے ڪردہ.
گفت حلما میگوید بهتر است نرم نرم بہ سراغ ناصر بروند و ممڪن است راضے ڪردن ناصر خیلے طول بڪشد! از طرفے بهتر است بہ بهانہ اے ناصر را راضے ڪند از آن محل بروند تا رضا و خانوادہ اش مثل آینہ ے دق مقابل چشمانشان نباشند سپس حرف آشتے را وسط بڪشد!
این ها را ڪہ بہ هادے گفتم،گفت دلش روشن است و با نرم شدن حلما مطمئن شدہ دیر یا زود نازنین مثل سابق بہ جمع خانوادہ باز میگردد.
هفتہ ے پیش فرزانہ میگفت همتا خواستگار دارد،گفتہ قرار خواستگارے را براے بعد از عقد من و هادے بگذارند چون میخواهد برادر بزرگترش حتما در مراسم خواستگارے باشد!
طاها و نورا هم میخواهند براے بعد از ڪنڪور تدارڪ عروسے را ببینند.
انگار همہ چیز خوب و آرام است اما این وسط دلِ من آرام نیست!
دلشورہ ے عجیبے چند روزیست دست از سرم برنمے دارد!
بہ هادے ڪہ گفتم گفت طبیعے است،استرس ڪنڪور و امتحانات و ازدواج و سوریہ بودنش همہ باهم بہ جانم چنگ انداختہ اند!
خواست بیشتر مراقب خودم باشم و ڪلے معذرت خواهے ڪرد،بابت اینڪہ این روزها باید ڪنارم باشد و نیست،بابت اینڪہ بیشتر خودش دلیل این دلشورہ و نگرانے هاست!
خواست براے آرام شدن دلم ڪارت عابرش را از مهدے بگیرم و بہ نیابت از هر دویمان براے ڪودڪانے ڪہ سر چهار راہ ها گل یا تنقلات مے فروشند غذاے نذرے ببرم.
از سہ شب پیش این دلشورہ ها شدت گرفت،گویے ڪسے قلبم را در دستش گرفتہ و مدام مے فشارد!
همان شب هادے تماس گرفت و گفت ممڪن است چند روز نتواند تماس بگیرد و نگران نشوم!
اما نگرانے ام بیشتر شد،آن شب خواب بہ چشم هایم نیامد چادر نمازم را سر ڪردم و سجادہ ام را پهن.
تا اذان صبح ذڪر گفتم و قرآن خواندم! اما باز آرام نگرفتم مدام این طرف و آن طرف مے رفتم.
آخر سر بہ حیاط پناہ بردم،بے قرار قدم میزدم و سعے میڪردم بغضے ڪہ بہ گلویم چنگ زدہ قورت بدهم.
بے اختیار آسمان را نگاہ میڪردم و براے هادے آیت الڪرسے مے خواندم!
نمے دانم چرا اما لحظہ اے بے اختیار ملتمسانہ گفتم:خدایا خودت حفظش ڪن و برام برش گردن!
سہ روز گذشتہ و دلِ من آرام نگرفتہ ڪہ هیچ بے قرار تر هم شدہ،اشتها ندارم و نمے توانم یڪ جا بنشینم.
اگر مے توانستم با اولین پرواز خودم را بہ سوریہ مے رساندم!
فڪر و خیال را پس میزنم و وارد ڪوچہ مان میشوم،میخواهم بہ سمت خانہ بروم ڪہ چشمم بہ دویست و شش آبے رنگے میخورد!
زیر لب زمزمہ میڪنم:ماشین شهاب!
با فاصلہ ے چند متر دور تر از خانہ مان پارڪ شدہ،بے اختیار نگاهم را در اطراف مے چرخانم و قدم هایم را تندتر میڪنم.
جلوے در خانہ ڪہ مے رسم نگاهے بہ ساختمانے ڪہ در حال ساخت است مے اندازم.
بدون شڪ آن پسر بلند قامتِ موطلایے ڪہ پشت بہ من در طبقہ دوم ایستادہ شهاب است!
اخمے میڪنم و نگاهم را میگیرم،با عجلہ ڪلید را داخل قفل میچرخانم و وارد حیاط میشوم.
چادرم را از روے سرم برمیدارم و نزدیڪ در ورودے میشوم،یڪ جفت ڪفشِ زنانہ ے نا آشنا توجهم را جلب میڪند!
وارد پذیرایے میشوم،چشم ڪہ مے چرخانم زنِ چادرے اے را مے بینم ڪہ پشت بہ من روے مبل تڪ نفرہ نشستہ.
خبرے از مادرم نیست!
بلند میگویم:سلام!
زن ڪہ صدایم را میشنود در جایش ڪمے تڪان میخورد اما بلند نمیشود.
ڪنجڪاو نزدیڪ مبل ها میشوم میخواهم مقابلش بایستم ڪہ سریع بلند میشود.
متعجب نگاهش میڪنم،یاس مقابلم ایستادہ!
لبخند گرمے میزنم و با ذوق میگویم:یاس تویے؟! آدرس خونہ مونو از ڪجا آوردے؟!
صورتِ سفید و شادابش بے حال و رنگ پریدہ بہ نظر میرسد،لبانش ڪمے خشڪ شدہ اند اما بدتر از این ها چشمانش هستند!
ترس و غم در چشمانش موج میزنند،چشمانش خبرهاے خوبے نیاوردہ اند،لبخند روے لبم خشڪ میشود.
بے اختیار میگویم:اتفاقے افتادہ؟مامانم ڪجاست؟
سپس نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازم،چند بار دهانش را تڪان میدهد تا بالاخرہ میگوید:سلام!
دلم میخواهد فڪر و خیال ڪند اما اجازہ نمیدهم!
بے تاب نگاهش میڪنم،بہ مبل دو نفرہ اشارہ میڪند و میگوید:بیا بشین.
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
•○● @AYEH_HAYEH_JONO
#آیه_های_جنون
#قسمت_شصت_و_سوم
#بخش_دوم
سرے تڪان میدهد و میگوید:ولے بازم فڪر ڪن! شاید چند سال دیگہ اگہ برگردے بہ این روزا پشیمون بشے و بگے چون آتیشم تند بود عجولانہ تصمیم گرفتم.
_ممنون ڪہ نگرانمے اما من تصمیمم رو گرفتم،هادے همینطورے برام قابل قبولہ و میخوام ڪنارش باشم!
لبش را بہ دندان مے گیرد:چے بگم؟! انگار تصمیمت قطعیہ اما باز این بیست و شیش روز رو خوب فڪر ڪن.
دستش را گرم میفشارم و خداحافظے میڪنم،با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمت ڪوچہ ے خودمان بہ راہ مے افتم.
سے و چهار روز از رفتن هادے گذشتہ،سے و چهار روز است ڪہ لحظہ اے آرام و قرار ندارم!
چند روز پیش نازنین خبر داد تقریبا با حلما آشتے ڪردہ.
گفت حلما میگوید بهتر است نرم نرم بہ سراغ ناصر بروند و ممڪن است راضے ڪردن ناصر خیلے طول بڪشد! از طرفے بهتر است بہ بهانہ اے ناصر را راضے ڪند از آن محل بروند تا رضا و خانوادہ اش مثل آینہ ے دق مقابل چشمانشان نباشند سپس حرف آشتے را وسط بڪشد!
این ها را ڪہ بہ هادے گفتم،گفت دلش روشن است و با نرم شدن حلما مطمئن شدہ دیر یا زود نازنین مثل سابق بہ جمع خانوادہ باز میگردد.
هفتہ ے پیش فرزانہ میگفت همتا خواستگار دارد،گفتہ قرار خواستگارے را براے بعد از عقد من و هادے بگذارند چون میخواهد برادر بزرگترش حتما در مراسم خواستگارے باشد!
طاها و نورا هم میخواهند براے بعد از ڪنڪور تدارڪ عروسے را ببینند.
انگار همہ چیز خوب و آرام است اما این وسط دلِ من آرام نیست!
دلشورہ ے عجیبے چند روزیست دست از سرم برنمے دارد!
بہ هادے ڪہ گفتم گفت طبیعے است،استرس ڪنڪور و امتحانات و ازدواج و سوریہ بودنش همہ باهم بہ جانم چنگ انداختہ اند!
خواست بیشتر مراقب خودم باشم و ڪلے معذرت خواهے ڪرد،بابت اینڪہ این روزها باید ڪنارم باشد و نیست،بابت اینڪہ بیشتر خودش دلیل این دلشورہ و نگرانے هاست!
خواست براے آرام شدن دلم ڪارت عابرش را از مهدے بگیرم و بہ نیابت از هر دویمان براے ڪودڪانے ڪہ سر چهار راہ ها گل یا تنقلات مے فروشند غذاے نذرے ببرم.
از سہ شب پیش این دلشورہ ها شدت گرفت،گویے ڪسے قلبم را در دستش گرفتہ و مدام مے فشارد!
همان شب هادے تماس گرفت و گفت ممڪن است چند روز نتواند تماس بگیرد و نگران نشوم!
اما نگرانے ام بیشتر شد،آن شب خواب بہ چشم هایم نیامد چادر نمازم را سر ڪردم و سجادہ ام را پهن.
تا اذان صبح ذڪر گفتم و قرآن خواندم! اما باز آرام نگرفتم مدام این طرف و آن طرف مے رفتم.
آخر سر بہ حیاط پناہ بردم،بے قرار قدم میزدم و سعے میڪردم بغضے ڪہ بہ گلویم چنگ زدہ قورت بدهم.
بے اختیار آسمان را نگاہ میڪردم و براے هادے آیت الڪرسے مے خواندم!
نمے دانم چرا اما لحظہ اے بے اختیار ملتمسانہ گفتم:خدایا خودت حفظش ڪن و برام برش گردن!
سہ روز گذشتہ و دلِ من آرام نگرفتہ ڪہ هیچ بے قرار تر هم شدہ،اشتها ندارم و نمے توانم یڪ جا بنشینم.
اگر مے توانستم با اولین پرواز خودم را بہ سوریہ مے رساندم!
فڪر و خیال را پس میزنم و وارد ڪوچہ مان میشوم،میخواهم بہ سمت خانہ بروم ڪہ چشمم بہ دویست و شش آبے رنگے میخورد!
زیر لب زمزمہ میڪنم:ماشین شهاب!
با فاصلہ ے چند متر دور تر از خانہ مان پارڪ شدہ،بے اختیار نگاهم را در اطراف مے چرخانم و قدم هایم را تندتر میڪنم.
جلوے در خانہ ڪہ مے رسم نگاهے بہ ساختمانے ڪہ در حال ساخت است مے اندازم.
بدون شڪ آن پسر بلند قامتِ موطلایے ڪہ پشت بہ من در طبقہ دوم ایستادہ شهاب است!
اخمے میڪنم و نگاهم را میگیرم،با عجلہ ڪلید را داخل قفل میچرخانم و وارد حیاط میشوم.
چادرم را از روے سرم برمیدارم و نزدیڪ در ورودے میشوم،یڪ جفت ڪفشِ زنانہ ے نا آشنا توجهم را جلب میڪند!
وارد پذیرایے میشوم،چشم ڪہ مے چرخانم زنِ چادرے اے را مے بینم ڪہ پشت بہ من روے مبل تڪ نفرہ نشستہ.
خبرے از مادرم نیست!
بلند میگویم:سلام!
زن ڪہ صدایم را میشنود در جایش ڪمے تڪان میخورد اما بلند نمیشود.
ڪنجڪاو نزدیڪ مبل ها میشوم میخواهم مقابلش بایستم ڪہ سریع بلند میشود.
متعجب نگاهش میڪنم،یاس مقابلم ایستادہ!
لبخند گرمے میزنم و با ذوق میگویم:یاس تویے؟! آدرس خونہ مونو از ڪجا آوردے؟!
صورتِ سفید و شادابش بے حال و رنگ پریدہ بہ نظر میرسد،لبانش ڪمے خشڪ شدہ اند اما بدتر از این ها چشمانش هستند!
ترس و غم در چشمانش موج میزنند،چشمانش خبرهاے خوبے نیاوردہ اند،لبخند روے لبم خشڪ میشود.
بے اختیار میگویم:اتفاقے افتادہ؟مامانم ڪجاست؟
سپس نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازم،چند بار دهانش را تڪان میدهد تا بالاخرہ میگوید:سلام!
دلم میخواهد فڪر و خیال ڪند اما اجازہ نمیدهم!
بے تاب نگاهش میڪنم،بہ مبل دو نفرہ اشارہ میڪند و میگوید:بیا بشین.
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Instagram:Leilysoltaniii
•○● @AYEH_HAYEH_JONO
۷۷.۵k
۳۱ خرداد ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.