ما عجیبیم

ما عجیبیم
من و تو
انسان و جهان
و در این غافله ی عمر عجب میگذرند
روزها در پی هم
درد ها، شادی ها و سبک باری ها بر تن من
یک درختی اینجاست که من میدانم
که او میفهمد
درد من را و شما را
حسرت گم شده ی جان مرا
میفهمد
و ندایی است درخت
و جهانی است که در قلب جهان می گنجد
پشت پرچین شمالی برف است
و سرودی است سپید
همچو یک دانه کوچک از برف
که نه بیجا به روی شانه تو می ‌شیند
میکند نیم نگاهی به سراروی پریشان حالت
و دو چشمان پر از امیدت
و تویی تو دراین قافله ی بی پایان
اینجا سراسر امید
و پر از اندوه است
اندوه ندیدن، نچشیدن، رفتن
زندگی قالیچه ی حسرت هاییست
که پهن است بر روی زمین باور
و زمین یک جزء است
و تو امروز قدم روی همین جزء عظیم آوردی
پس به ایمان خدایی که تورا والای جهان مینامد
سر تعظیم فرود آور و بگذر ز همه خاطره ها
که تو نه در بندی
و نه بند است لباسی که به تن پوشیدی
و نه ناامیدی
که تو از اول خود
زاده ی پرهای قوی امیدی

گذر از پنجره ها-

#fact
#text