غم استاد لاغر و بلندیه که چند شب بهصورت پراکنده تو ماه

غم، استاد لاغر و بلندیه که چند شب به‌صورت پراکنده تو ماه وارد کلاسی که من تنها شاگردشم می‌شه، پروژکتورو روشن می‌کنه، شروع می‌کنه به گذاشتن اسلایدهایی که حدس می‌زنه به هر طریقی ممکنه برام ناراحت‌کننده باشن و سر هر اسلاید کمی مکث می‌کنه، توضیح می‌ده و وقتی اسلایدهاش تموم شد و منو خموده کرد، لیوان چایی‌شو می‌گیره دستش، به صندلی‌ش تکیه می‌ده و بهم می‌گه نوبت ارائه‌ی شماست. معمولا اون‌جا من می‌زنم زیر گریه. گریه ارائه‌ی من برای کلاس آقای غمه...!!