sorry

sorry...
part (sad)
ویو تهیونگ
با ورود جونگ کوک...جیمین نگاهی بهش انداخت و گفت..
جیمین. ببخشید که..کنارتون نمیمونم...
و چشم هاش رو بست...دستش از رو صورتم افتاد!
کوک. چی چی داداش.. داداششششش چشم هاتو نبندددد(داد گریه)
با چشم های اشکی به مانیتور نگاه کردم....نه نه..نه امکان نداره
ته. جیمین...جیمین..چشماتو باز کن..
کوک. جیمیننن..بلند شو بریم خونه..تو بری من کیو اذیت کنم...آخخخ...آییی
تو همین هین جونگ کوک هم بیهوش شد دکتر ها بردنش یه اتاق دیگه...نمیدونم برای کدوم دردم گریه کنم..
ته. جیمین...ببخشید..دیگه اذیتت نمیکنم....معذرت میخوام...
جیمین...تو رو خدااااا....جیمینننن..غلط کردم...جیمین...من دیگه کیو دارم..که پشتم باشه...من با جونگ کوک چیکار کنممم..
زجه میزدم داد میزدم...ولی چه فایده؟..جیمین دیگه رفته بود..
نگهبانا منو از اتاق بیرون انداختن...بعد چند دقیقه جسد جیمین رو که روش لحاف سفید بود رو به طرف سرد خونه بردن...همین؟
چرا چرا الان که پشیمونم رفت؟ حالا با جونگ کوک چیکار کنمم...
اشک هام میریختن..غروری برام نمونده بود..سمت اتاقی که جونگ کوک رو بردن رفتم...و کنار تخت جونگ کوک نشستم...اون سنی نداشت چرا باید بره زیر خاک؟...به جونگ کوک زل زده بودم و لی فکرم پیش جیمین بود..البته جونگ کوک هم طوری خوابیده بود که انگار مرده بود...رنگش پریده..لباش سفید سفید..بیجون رو تخت..یه سرم بهش وصل بود...به خودم لعنت فرستادم...همش تقصیر من بود..من به مینهو گفتم که مهمونی بگیره..ولی من نمیدونستم که اون همچین قصدی داره...
مدتی گذشت..جونگ کوک بیدار شد و شروع کرد به داد و گریه...
کوک.ججیمین..جیمین کو؟..جیمین کجاستتت؟هااااا...
ته. ....
کوک. همش تقصیر توهه..همش
هیچی نمیگفتم...فقط اشک میریختم....
کوک. همینو میخواستی؟...مرد...جیمین...مرد...تموم شد..
ته. جونگ کوک... من
کوک. خفه شووووووووووووو از جلو چشم هام گمشوووووو
حرفی نداشتم..پس ساکت و آروم رفتم به سمت خونه خودم..