تکنولوژی چیز خوبی نبود برای ما . شاید اگر مثل قدیم ها ، ب

تکنولوژی چیز خوبی نبود برای ما . شاید اگر مثل قدیم ها ، برای هم نامه مینوشتیم ، روابط پایدار تری را تجربه میکردیم .
آن موقع ها، وقتی پستچی نامه ی سه چهار صفحه ای معشوقه را به عاشق میرساند ، او با چشمای مشتاق آن را بار ها و بارها میخواند ، اینقدر میخواند تا حس عشق را از تک تک کلمات بگیرد .
بعد هم با دقت ، در جواب تمام احساسش را منتقل میکرد ، حتی زمانی که ابراز عشقش درست از آب در نمی آمد کاغذ را مچاله میکرد و دوباره مینوشت .
آن موقع اگر معشوقه ای جدید در زندگی ش میامد مجبور نبود ، به دروغ بگوید که دوستت دارم اما نمیتوانیم با هم باشیم .
اگر جواب نامه ای نمیگرفت ، مجبور نبود این همه عکس دوتایی را پاک کند ،
دیدن هر روزه ی عکس پروفایلش ، اینکه بی اراده سلام کند و بعد از دو تا تیک خوردن ، جوابی نشنود عذابش نمیداد .
مشکلات ما از جایی شروع شد که تکنولوژی جای جوهر های خودکار را گرفت ، که دستمان در تایپ تند تر از نوشتن شد .
از جایی شروع شد که هر بار عصبی بودیم چیزی فرستادیم که راه ِ برگشت نداشت و نتوانستیم آن را خط بزنیم و از نو بنویسیم .
از آنجایی که هر بار خواستیم عشقمان را منتقل کنیم کنار آن علامت های زرد بی احساس را گذاشتیم و در جواب دوستت دارم ، به جای منم دوستت دارم نوشتیم ، منم همینطور ..
مشکلات ما به جای اینکه با پیشرفت ، کمتر شود ، بیشتر و بیشتر شد ..
شاید ما هم در عصر خود میتوانستیم عشق اسطوره ای داشته باشیم ، شاید فقط اگر این تکنولوژی نبود ...



#مهتاب_خلیفپور